از مـرد مـوثـّقـى بـه نـام حـاج آقـاى حـيــدرى در مشـهد شـنيدم ولـى چـون در آن زمـان قضـيه را خـود يـادداشـت نكرده بودم و حضرت حجة الاسلام و المسلمين آقاى حاج شيخ محمد رازى در كتاب آثـار الحجـه ص 80 از همان مرد مورد وثوق شنيده و نوشته اند من عين آن حكايت را با مختصـرى كـم و زيــاد كــه از حـافـظـه خـودم هـم اسـتـمـداد كـرده ام ، از آن كـتـاب نقل مى كنم .

آقاى حاج ميرزا على حيدرى فرمودند:
مـن در تـهـران ايـن قـضيه را از حجة الاسلام والمسـلمين جنـاب آقـاى حـاج شـيخ اسـحق رشـتى فرزنـد مـرحـوم آيـة اللّه آقـاى حـاج شـيـخ حـبـيب اللّه رشتى شنيده بودم و سپس در سفرى كـه بـه شـام بــراى زيـارت حـضرت زينب  (سلام اللّه عليها) رفته بودم و به محضـر مرحـوم آيـة اللـه آقــاى حــاج سـيــّد مـحـسـن جـبـل عـامـلى رسـيـدم خـود ايـشـان نـقـل كـردنـد، كـه در زمـان حكومـت شـريف علـى بـر سرزمين حجاز به مكّه مكرّمه رفتم و قبلاً متوجه شـده بــودم كــه در اعـمــال حــج خـدمــت حـضــرت بـقـيـّة اللّه  ارواحـنا فداه خواهم رسيد و لذا در اعـمـال حـج آن سـال زيـاد بـه فكر آن حضرت بودم ولى موفّق به زيارت آن حضرت نشدم .

تصميم گرفتم كه به وطن برگردم ولى متوجه شدم كه راه بين مكّه و لبنان بسيار دور اسـت و بـهـتــر ايــن است كه در مكّه بمانم شايد سال ديگر موفّق به زيارت آن حضرت گردم ، لذا آنـجـا مـانــدم ولـى در ســال بـعـد و بـعـدتـر تـا پـنـج و يـا هـفـت سال موفّق به زيارت آن حضرت نشدم .

(ترديد بين پنج سال و هفت سال از جناب آقاى حاجى حيدرى بود) در اين بين با حاكم مكّـه (شـريف علـى ) آشنائى پيدا كردم و با او گاهى رفت آمد مى نمودم او از شرفا و سادات مكّه بود مذهبش زيدى بود، يعنى :
چهار امامى بود و اين اواخر خيلى با من گرم بود.

در آخـريـن سـالى كـه اعـمـال حـج را انـجـام دادم و ديـدم بـاز هـم مـثـل آنـكـه نـمى خواهم موفّق بـه زيارت آن حضرت شوم براى رفع ناراحتّى و نگرانى خودم بـه يـكـى از كـوه هـاى اطـراف مكّه بـالا رفـتم ، وقتى بالاى كوه رسيدم آن طرف كوه چمن زارى بـود كـه هـرگـز مـثـل آن را نـديـده بـودم بـا خـود فـكـر كـردم چـرا در ايـن چـنـد سال كه در مكّه بوده ام براى گردش به اينجا نيامده ام ؟!

وقـتـى از بـالاى كــوه بـه مـيان آن چمن زار رسيدم ، ديدم وسط آن خيمه اى برپا است و در ميان خـيـمـه جمعى نشسته اند و يك نفر كه آثار بزرگى و علم از سيمايش ظاهر است در وسط خيمه نـشـسـتـه ، مثل اينكه او براى آن جمع درس مى گويد و آنچه من از سخنان آن آقا شنيدم اين بود كه فرمود:
بـاولاد و ذرارى جـده مـا حـضرت زهراء سلام اللّه عليها در موقع مردن ايمان و ولايت تلقـين مـى شـود و هيچ يك از آنها بدون مذهب حقّه و ايمان كامل از دنيا نمى رود. در اين بين شخصى از طرف مكّه آمد و بـه آن آقا گفت :

شريف محتضر است تشريف بياوريد!  من با شنيدن اين جمله حركت كردم و به طرف مكّه رفتم و يك سره به قصر ملك وارد شدم ديدم ، او در حـال احـتـضـار اسـت ، عـلمــا و قـضــات اهــل سـنــّت اطـرافــش نـشـسـتـه انـد و او را بـه مـذهب اهل سنّت تلقين مى كنند اما او به هيچ وجه حرفى نمـى زنـد و فرزنـدش كنار بسترش نشسته و متاءثر است .

نـاگـهـان ديـدم ! هـمـان آقائى كه در خيمه درس مى فرمود، از در وارد شد و بالاى سر شريف نشست ولـى معلوم بود كه تنها من او را مى بينم زيرا من به او نگاه مى كردم ولى ديگران از او غافل بودند، اما در من هـم تصرف شده بود كه نمى توانستم سلام كنم و يا از جا حركت كنم او رو به شريف كرد و فرمود:
قل اشهد ان لااله الاّاللّه شـريـف گـفـت :
اشـهـد ان لااله الاّاللّه او فـرمـود:
قـل اشـهـد انَّ مـحـمـّدا رسـول اللّه شـريـف گـفـت :
اشـهـد انَّ مـحـمـّدا رسـول اللّه او فـرمـود:
قـل اشـهـد انَّ عـليـا حـجـّة اللّه شـريـف گـفـت :
اشـهـد انَّ عـليـا حـجـّة اللّه او بـه هـمـيـن منوال يك يك از ائمه اطهار (عليهم السلام ) را نـام بـرد و به شريف ، اقرار به آنها را تلقين كـرد، شـريف على هم مرتّب جواب مى داد و اقرار مى نمود تا آنكـه بـه نـام مقدس حضرت بقية اللّه  ارواحنا فداه رسيد، آن آقا فرمود:

يا شريف قل اشهد انَّك حجة اللّه ، ( يعنى :اى شريف بگو شهادت مى دهم كه تو حجت خدائى ) شريف هم گفت :
شهادت مى دهم كه تو حجت خدائى .

اينجا من فهميدم كه دو مرتبه است موفّق به زيارت حضرت بقية اللّه (عليه السلام ) مى شوم ، ولى متاءسفانه آن چنان قدرت از من گرفته شده بود كه نمى توانستم با او حرف بزنم و يا عرض ارادت كنم .

مرحوم آية اللّه آقاى سيد محسن جبل عاملى در سال 1371قمـرى در شـام از دنيـا رفـت و در راه رو صـحن
حضرت زينب (عليها السلام ) مدفون گرديد.